Páginas

29 noviembre 2011

Certo Pete...Russell (e a filla do Koba too)

Hoxe foi dia de obituarios e Mr.. Pete T. lembrounos o de Ken Russell e nos engadimos a única filla única do Stalin (Koba "o temible"), que fuxira aos USA a mediados dos sixties ( a filla...non o Koba).
Pois iso...ahi vai unha lembranza...."I´m Free"...paralelismos ?..metáforas?...casualidades?



Nota. Ante o visionado de este pletórico nadador e as súas cabriolas acuáticas Someone dixit "ei, eu..se non fora polo meu manguito rotor averiado...I would be free ..too".
Salud a tuttis

A Madriña Bless You All ( Ken, Koba´s filla & Mr. Pete T.... Too)
addenda. Dianne...una idea para un video clip...German F. o Tony L. salta desde un edificio y através de una cristalera rota cae a una piscina,..nada en varios estilos...sale y corre por un campo de cereal ( Rye), luego corre por la playa delante de unos coches aparcados... y se mete dentro del agua ( el resto, efectos especiales)... Como ? que si es un homenaje a algo ?...ah.. que eso ya se hizo ?

10Th Aniversario... For you Blue,George

Hoy 29 de Noviembre hace 10 años de la muerte de George Harrison en LA. Se dice que falleció en una mansión en Hollywood Mills, propiedad de Paul. Es lo que tiene Paul ( a parte de "Mansions on the hill" a tout i plen)... su aspecto de viejecita encantadora da mal rollo -reconozcámoslo- pero...en el fondo no es mal chaval.
Parece que fue ayer tambien -10 Th Aniversario too- cuando los RM (auténticos) presentaban su primer larga duración en la Sala Nashville en Vigo, PO (Hoxe RIP como George)  y terminaban su show con un sentido "For you..blue".


Nota. Para sentidos homenajes a George, el de Nico & Friends en la Sala Playmovil ( Antes Vade) el pasado viernes...De leyenda el "Give me Love " de Beni, Gonzo y Emborita...
Anyway, Anyhow... se echó en falta entre el público + accionariado de la plataforma, que si no fuera por eso y entornando los ojos, bien podría haber sido un evento Madriña
Con eso lo decimos todo.

A  Madriña Bless You All ( George one for you ...& Blue)

26 noviembre 2011

See Emily Play ( A little more action)

Volviendo al "ring tertulia a 4 bandas" post "Telonero-Mono Paco" ... y  sin ánimo de ofender a nadie, solo 4 preguntas sobre el tema "clipmusical"...
1. y si en el videoclip ...el músico hace lo suyo  lo que sabe hacer ?....tocar y cantar.
2. y si encima y de paso ... cuenta - comunica- lo que quiere contar -comunicar- ...?
3. y a eso si, le añadimos un objetivo - fundamental- ...como le podíamos llamar...? "emocionar"¿?- es decir lograr algun tipo de emoción.
4. No tendriamos bastantes ingredientes para un buen cocktail ?...
MIentras piensas "See Emily Play".


"A litltle less Conversation a little more action " Someone dixit
Addenda. Se Busca Grupo ( mejor ... "conjunto") Vigués para hacer video clip experimental
( Enano incluido. No escatimaremos en gastos)
Dos (2) Condiciones:
    a. Convicción y convencimiento ( ambos los dos)
    b. Imprescindible. Tema cañón .Single potente sin fisuras.
Por favor absténgase no Amigos de A Madriña
fdo. A Madriña Asociados Vidéo Inc.




A Madriña Bless You All

25 noviembre 2011

Hoy programa doble ( otra vez...)

Increible pero cierto. Hoy Viernes 25 N y a las 23:30 dos eventos recomendados:
"Oscar Avendaño y Los Profesionales" y "Homenaje a George" ( By Nico & Friends)
Increible pero cierto...cosas que tienen que pasar "Things must pass" ?
las cosas de la farándula parece que son así... imposibles de programar porque  a ciencia cierta ( certain science) y de buena tinta sabemos que Pelda hubiera querido estar con George y A Madriña con Pelda too. Pero bueno...Así son las cosas ( las comentemos nosotros o no). Anyway, Anyhow....Buena suerte a todos & be happy as only you know how to do it.


El Resumen.
1. P& P( Pelda y Los Profesionales) . Sala 99. Ponteareas. 
ah....que no has visto aun el video ? premeiqui
2. Homenaje a George. Sala Playmobil ( Antes Vade). Vigo, PO. Artistas y artesanos varios.
y el video de Nico tampoco lo has visto ?...meu !!!... premeacolá-s 

A Madriña Bless You All waiting for 23-D. Pelda Live at La Iguana
Addenda. Por cierto, que buenos carteles los del Pelda este ..don´t you ? je.


..y cambiando de tema la Mónica Naranjo is in town !!!! Andriw Cunha " el joven" está indignado...40 / 50 euros !!! "pero esto que es..!!!" dixit  jaja



24 noviembre 2011

hoy "La cancion del telonero" versus "Mono Paco"

Ultima Hora  !!!!!: Hoy en "El Golem" a las 21:00 h.


A Madriña Bless you All

Addenda del dia después.
Hoy era ayer ( Jueves) y a última hora se nos confirmó la premiere-presentacion del videoclip de Nicolás : "La Canción del Telonero" en el antiguo Cafe de Fala.  Aprovechando, el realizador "A Man called Piño", volvió a presentar el docudrama " El Mono Paco" Directors comentarios incluidos !!. Sesión continua por todo lo alto para el staff de extras del videoclip. Bien, podríamos hacer un "comentario" (no crítica) de ambos, pero dado que ultimamente hemos sido recurrentemente malinterpretados, vamos a dejarlo asi. Vale Paul, Let it Be. Valió la pena acudir, pero... + tarde y en una celebre bocateria de la zona, 4  de los presentes y al hilo de ambos films desgranaron en una suerte de tertulia amigable sobre el complejo mundo de la creatividad ( Sea eso lo que sea). 4 visiones complementarias desde 4 esquinas de un ring ( ojo buen rollito, que diría Daly). Desde Daniel Johnston al "Rollo" (premovida), de las voces impostadas a las desganadas, de lo literal a lo imaginario...y asi hubiéramos seguido hasta las tantas sino fuera por un mensaje subliminal de una tertuliana en forma de serie de 4 bostezos consecutivos que pillamos al vuelo. Lo dicho, queda pendiente retomar "el tema", que bien podría ser....que coño busca un ser humano (un artista o no por ejemplo) cuando "crea" algo ?..se llame cancion, videoclip, documental, cuadro, cuentito, logo, foto, cartel, portada..& so on ...va  a ser que al final Daniel J. no andaba desencaminado : "unos buscan fama y gloria y otros no son tan optimistas".

23 noviembre 2011

RM ..."VERSUS"...FCB

Si hace unos años alguien nos hubiera dicho que el clásico derbi sería tema de conversación y origen de un post en la bitácora de A Madriña, habríamos -por lo menos- sonreído.
Pues ya veis, resulta que si, que el tema nos ha tocado . El próximo dia 10 Diciembre debería ser un día grande dado que....estaba programada la esperada y siempre ansiada fiesta Aniversario Versus...Todos los años ( es ya un clásico) A Madriña ha de coordinarse con nuestros amigos Sabela & Johnny para no hacer coincidir el clásico Versus Party con el clásico RM ( RemolcaMadriña). Si eres "alguien" aquí, lo deberías saber. 

Pues ya es casualidad, este año que los "RM kids" descansan ( "en paz", someone dixit) , vienen los falsos RM ( Real Madrid) para echar la pachanguita anual con los del Barça y lo contraprograman con su changa el dia 10 D: Fiesta Versus.
Si bien el mundo de la cultura editorial no suele fijarse en esos actos de masas ( tan vulgares por cierto,..je) sin embargo...Johnny - Merengue por excelencia - y El Cervi - culé por tocar los huevos - ... se han visto con el corazón partío y ahora tenemos a "S" dudando ( que no rippin´...je).
Vamos, que nuestros amigos estan que trinan (unos y trinos)... tres opciones
Opcion a. Adelantar la party al 3 D
Opcion b. Contraprogramar contra el Derby el 10D
Opcion c. Mover nuestros hilos y cambiar el Derbi !!!!!! 

Se aceptan votos y propuestas.

A Madriña Bless You All Specially Sabel & Johnny & Versus Crew
Reflexión. El Mono Versus parece tener querencia por RM (los falsos y los auténticos

20 noviembre 2011

George dixit: Beware of Darkness

Bueno, realmente George no solo dijo eso...  sino que dijo tambien : "All things must pass"....( acotando quizás al Machado de "Todo pasa y todo queda" ¿?...qui lo sa) 
Monsieur Harrison ya veía que todo se iba al garete y canturreaba ya en las sesiones del Let it Be ..."Un amanecer no dura toda la mañana y un nubarrón no dura todo el dia"... vamos, tranqui ´s everybody "que no hay mal que cien años dure", que traducido al 20 N podría ser: ánimo pero ...ojo "Beware of Darkness"...




"Watch out, now
Take care beware of the real leaders
They take you should not go
While weeping at the cedars
They just want to go
Beware of darkness "

A Madriña Bless You All y Que Vd. Lo vote bien  

15 noviembre 2011

Artificio o artificial ?

Hay quien dice - entre otros/as la RAE- que "artificio" no solo no es sinónimo de "artificial", sino que además es antónimo. Es más, que el artificio es el producto del artesano por lo que en ningún caso se podría usar bajo la acepción de "falso". Aunque doctores/as tiene la RAE ( y la Santa Madre Iglesia, too), Vds. dirán  pero creo que la discusión está servida y en bandeja de plata para este próximo "Jueves Milagro".
Para descentrar más el tema- si cabe- recomendación "The Devil & Daniel Johnston". Documental. Un artista de pies a cabeza, auténtico, no artificial y al mismo tiempo artesano sin "artificio" (je). Es decir, una contradicción andante ( para la RAE).
Como diría "El Mono Rojo"... D.J. ? "No canta, no toca un instrumento, pero..no se pierdan Vds. la Historia, vida y milagros de este artista"



Resumen del Docudrama. Vida y Milagros de Daniel Johnston: Un tipo de nuestra quinta pero de USA que se tomó en serio "el asunto". Compositor demoledor, intérprete de un lirismo desazonante, dibujante frenético...un genio o un freakie ?. Artista o Artesano ? Auténtico o artificio?... y volvemos a lo mismo... la perfección para...?
Muy recomendables sus hits " Casper The Friendly Ghost", "Funeral Home", " True Love wil find you in the end" y su web... no tiene desperdicio premeeiqui



Si esto es "artificio" ( = falso...je),  debe ser del bueno porque emoción hay a raudales
por ello...hoy, Fuegos Artificiales ( o de artificio ?) porque...
Jueves. 17-N . 21:00. O´Rincón. c/ M. Nuñez nº 10.Vigo, PO. See You There.
El "Jueves Milagro" vuelve a visitar los barrios ( Back in Town)


A Madriña Bless You All ( Mary-She & Daniel J. too)


12 noviembre 2011

Wilco no Mar de Vigo (y V)...y Fin

Cuando ya creíamos que el tema "Wilco" había sucumbido después de ser "Trending Topic" de la semana pasada en este nuestro blog de referencia...pues resulta que no porque nos ha llegado la "última" crónica (ahora si) sobre el "hecho sonoro" y firmada / asinada/ escrita/ reflexionada por "El Pelda". Ante los requerimientos de algunos sectores del foro, nuestro amigo ha tenido que saltar la barrera y acceder al "coso" Madriñento. A falta de confirmación definitiva por el autor sobre la denominación, abrimos hoy aqui el nuevo apartado... 

" Pelda Loves You" / "The Pelda reigns"  dixit
Aunque creo sinceramente que cuatro crónicas son más que suficientes para definir lo que sucedió el otro día en el mamotreto del Berbés, me han pedido Tedhead y Rael que me exprese y escriba mi crónica, así que sin más:

" Pelda Loves You" / "The Pelda reigns"(#1)
“La verdad es que no sonó bien del todo, pero... faino ti.”

He visto a Wilco cuatro veces en directo y dos a Tweedy en solitario. He visto dos veces a Giant Sand: un buen concierto en La Iguana allá por el 91 (eramos unas 20 personas, contando a los camareros) y la segunda en Salesianos, donde no me gustó nada (sorry, Rael). Y he visto unas cuatro veces también a Steve Wynn (una de ellas en acústico). En La Iguana, con Chris Cacavas en los teclados, fue glorioso. Nunca he visto a Hot Tuna.
Jeff Tweedy siempre ha vestido mal, y siempre ha sido un tipo gracioso, afable y conversador con el público (exceptuando en Vigo Transforma, en el que supongo que la falta de tiempo le llevó a tocar más canciones y hablar menos).

Nels Cline siempre ha tocado así y me sorprende la gratituidad con la que se opina si debe o no debe tocar menos notas… tal vez no te guste el grupo tanto, pero es que es así. Recordad Amadeus… “demasiadas notas”. Y por dios, no me entendáis mal: no estoy comparando.
El recinto, efectivamente, sonaba mal. Había un rebufo de graves muy molesto y la voz se oía poco. Pero también creo que a mi, personalmente, no me molestó tanto como para no dejarme disfrutar del concierto. No soy un audiófilo y nunca lo he sido, y no noté que los asientos vibrasen. Y sí: oía los teclados antes del cojín. A mi entender sonaba confuso, pero se oía todo. He visto conciertos fantásticos en sitios de mierda, pero no puedes permitir que los árboles no te dejen ver el bosque.
El repertorio no era el adecuado, dicen algunos. Entonces… ¿cuál era el adecuado? ¿se atrevería alguien a decir lo que deberían haber tocado? ¿y si luego resulta a que mi, que también he pagado, me parece una mierda de repertorio? Dicho esto… ¿no sería mejor volver atrás y dejar que el repertorio lo decidan ellos?
Yo, personalmente, hubiese firmado la crónica del Comando Lura. Palabra por palabra.
Supongo que tamañas pasiones solo las crean los grandes. Yo odio a David Lynch y a Los Smiths. Será porque son grandes, porque a los medianos no los odio.
Hay alguien también que dice que “solo el artificio genera perfección”. A veces estas cosas me sorprenden e incluso me conmueven: por supuesto que está ensayado, pero no entiendo por qué el ensayo es artificial. Cuando un grupo sube a hacer bises, también está previsto.
También está todo eso de “la falsa The Band” (¿¿pero han dicho ellos algo de esto??) o dioses, Olimpo, etc. Eso es algo con lo que estais cargando las tintas, me temo. Pero claro… son pasiones.
También quiero añadir dos últimas cosas:
1º: Yo no soy juez. Ni tengo la competencia necesaria para saber qué es lo que le debe gustar a cada uno, ni quiero tener esa responsabilidad. Nadie tiene razón en algo así.
2º: A mi me gusta como suena La Iguana. Insisto en lo de que nadie tiene razón en algo así.

En definitiva, podría haber hecho toda la crítica con una sola frase:
“la verdad que no sonó bien del todo, pero faino ti.”
Pelda loves you.


Bien... ha hablado el Oráculo de Delfos !!! ( jajaja)..Bueno....ejem...era un broma ojo !! ( Como lo de los Dioses del Olimpo...supongo)
Obrigado por tu "Chronicle" caro Pelda. Abriremos un turno de tiro al "Blanco" como con las anteriores y luego cambiaremos de tercio porque por suerte....aunque Wilco son muy  grandes !!!  Aun hay vida despues de ellos ( y antes...je)

A Madriña Bless & The Pelda Reigns !!!!

10 noviembre 2011

VilCo en Vigo

Si !!! y no es un error... De viernes a viernes ...concierto porque me toca...llegan a Vigo, PO y en sesión continua...: "Vilma y Los Señores" plus "Coyote (Victor)" !!!! 
Desde tierras de secano y fronterizas. Programa doble...Happy Hour !!! 
Muy  recomendable...Yo que Vd. no me lo perdería.
Donde ? Cuando ? Como ?...Someone dixit
Sala El Ensanche. Vigo, PO.  Viernes 11 a las 11 ( 23:00). Juntos pero no revueltos 
( "Mezclados...no Agitados" ) pvp ?...no pregunteis, cutres !!! seguro que + que razonable.


3 razones poderosas para ir al concierto:
1ª. Vimos al Coyote hace muy poco en La C. de A. y The Very Best !!! 
( Ya inolvidables "Carro Preto" -suya- y "Bum-Bum" -Ch. Trenet !!!)
2ª. Vilma y Los Señores son amigos de A Madriña y de lo que hemos "oído"... profesionales como "la copa de un pino" ( que rancios somos a veces, je)...la primera vez que vienen a Vigo, PO ? No lo sé, pero la 1ª vez que los vamos a ver: Si.
y....
3ª. Después de la semanita que os hemos dado con Wilco...je si vienen "Vil-Co"...la casualidad..algo querrá decir..Don´t you ?
( y ya no digo nada de lo del 11-11-2011...je. Yo no quedaría en casa..por si acaso)

Resumen: Jebos y Jebas ... allí nos vemos.
A Madriña Bless Those Musician People 

08 noviembre 2011

Wilco no Mar de Vigo (IV)

Nunca tanto dio que croniquear un concierto... querrá eso decir algo ? o simplemente marketing y presión Madriñenta ?. Y como no hay 2 sin 3, ni 3 sin 4...ahi va la visión de , "S" con su curioso destrippin´ del show. Lean, lean Vds. Está claro que cada uno percibe, ve y "escucha" en un concierto...pues eso...lo que quiere.

Destrippin´ with "S" ( #2) :  " Qué noche la de aquel día! (It's been a hard day's night!)"

" Fantásticos. Rotundos. Geniales...Wilco ofreció un concierto que pasará, seguro, a la historia. Ante una expectación sin precedentes, el grupo abrió fuego con la potente Misunderstood, con la que consiguió que el público se alzara enfervorizado. Ante el riesgo de desmayos o desmanes relajaron un poco el ambiente con Company in my back, pero evitaron que la cosa se enfriara entonando The late greats. Para cuando sonaron Handshake drugs, I am trying to break your heart y Shot in the arms, el auditorio ya estaba entregado. Poco después llegaron dos hermosos temas de Yankee Hotel Foxtrot: Jesus,etc y I'm the man who loves you (esta última en una versión más guitarrera que la del álbum). A continuación, con Kicking television demostraron que pueden encarar los temas más rockeros con total solvencia.

Y así llegamos a una canción muy esperada: Via Chicago. Doy fe de que a alguno se le escapó más de una lagrimilla al oirla . Cayeron luego Hummingbird, Muzzle of bees, One by one y, tras los acordes country de Airline to heaven y la nostálgica Radio cure, sonó la esperadísima y solicitadísima Heavy Metal drummer que, literalmente, levantó a la audiencia de sus (incómodos, todo hay que decirlo) asientos. Ya a punto de terminar el concierto llegó, como un trallazo, Spiders, con la batería y las guitarras imponiendo un ritmomachacón que iba subiendo de intensidad hasta alcanzar un climax sonoro que hizo que el poco respetable se tirara al suelo poseído por el espíritu de Wilco e implorara morir en ese mismo instante, tan convencidos estaban de que eso era el Paraíso.
Y, como todo se acaba, también terminó el concierto. Wilco se despidió con una impecable versión de Comment, que sonó como un auténtico himno.
Y, ahora, los músicos:
-Jeff Tweddy: Su voz osciló entre la nitidez y lo arrastrado. Pero aguantó sin decaer 2 horas. Qué más se puede pedir? Y, además, tocó la guitarra y habló (un poco, sin pasarse)
-John Stirratt: Creo que sonó muy bien (ya sabéis que yo casi nunca oigo el bajo)
-Glenn Kotche: Qué brazos portentosos!, Qué poderío y sutileza!
-Mikael Jorgensen: impagable. A él le debemos el haber salido con la sensación de que cualquiera de nosotros podría tocar el piano (siempre que disponga de un cojín, of course)
-Pat Sansone: Espléndido (en todos los sentidos de la palabra)
-Nels Cline: Espectacular. Guitarreó las dos horas, en ocasiones como si estuviera sufriendo un ataque de epilepsia con convulsiones ultrarrápidas. Algunos dicen que chupa mucha cámara. Pues yo opino que chupa la que Tweddy le manda o le permite (que viene siendo lo mismo) chupar. A mí me parece bien, y a Tweddy también.
Del lugar prefiero no hablar, por no herir alguna susceptibilidad
El postconcierto, cojonudo
THE END "

Bueno, quedará algo más que decir sobre el Concierto de Wilco en Vigo, PO...? algo que no se haya dicho ..o si se haya dicho...
Anyway, anyhow, que quede claro que A Madriña no se hace responsable ( es +, se escaquea) de las crónicas de los colaboradores de este blog y en concreto de.....Wilco en Mar de Vigo ( I, II,III, IV...y posteriores si las hubiera o hubiese) 

A Madriña Bless "S" en su destrippin´way of thinkin´
Cotilleo. Se dice que a John Stirrat le pirró la ostrería de A Pedra en Vigo, PO y se puso ciego de almejas..."ya le ví yo un poco contenido de más en el concierto" someone dixit...je


07 noviembre 2011

Wilco no Mar de Vigo (III)

A gran e esperada crónica oficial sobre o concerto de Wilco do noso novo colaborador ( ainda que antigo amigo) xa está eiquí. Paulinho da Viola falou, alto, conciso e claro e comenza hoxe o seu novo andar como Cronista de A Madriña baixo o epígrafe..." Paulinho Da viola diz"...

"Que alguén lle esconda as púas" Paulinho da Viola diz (#1)
" O concerto do ano:  Para min da década, non lembro nada muito mellor agás  Neil Young na Coruña, maybe.
O son: Un pouco forte de mais para estar sentadiños e sen beber. Os baixos parecían mover as butacas, pero impresionante a potencia e calidade do grupo
The band:  Funcionan como unha máquina, Tweedy maravilloso e o Pat Sansone  and company teñen muito gusto tocando, agora, Nels Cline unha vez pasadas as duas/tres primeiras cancións comeza a parecerme un prosma.... fai falta facer o “molinillo” como un histérico nas notas altas cada dous por tres?, e mais... para iso fan falta tantas guitarras, pedais, efectos etc.?
O estilo do grupo creo que se basa precisamente no contraste dos desvarios de Nels Cline coa faceta clásica das cancions de Tweedy, pero as veces apetecía que alguén lle perdese as púas ao guitarrista estrela e deixar tocar mais a Pat Sansone.
Quitando iso os 40 euros mellor (non) gastados do ano,... iso si, botei en falta un pouco mais de contacto co público, ver video adxunto do min 1:12  en adiante "


Entrañable video (recomiendo verlo dende o principio,je) a ... a min que me recorda ao primeiro RemolcaMadriña de Prado 93 ... cousas da idealización do tempo pasado ... supoño ( o eso coros tan ... directos ao corazón ?..jaja)
Á pregunta insistente de Tweddy...diremos SI, of course....Paulino, RM & Wilco...we will love you tomorrow (too)

A Madriña Bless You All Specially Paulinho da Viola 
PD. Welcome my son, welcome to the machine

05 noviembre 2011

Wilco no Mar de Vigo (II)

Lo habiamos dicho y asi esta siendo. Las crónicas del concierto de Wilco ayer en Vigo, PO siguen llegando sin cesar. "Listen What Ted Said (# 9)"..number nine...number nine...

Listen What Ted Said (#9) : "El peligro de la perfección ( Art of Almost *)"
"El concierto perfecto del grupo perfecto, empieza con la elección del telonero perfecto. Ha de ser brillante sin ser apabullante y que además musicalmente encuadre las influencias teórico-prácticas del grupo principal. Caldeará el ambiente, pero sin pasarse. Al telonero se le perdonaran las referencias obvias, para aumentar (si cabe) el brillo del grupo principal en el que las referencias serán más sutiles, menos toscas. Puestos a pedir, buscarás a alguien que tenga un poco de lo mejor de los 70´s…desde el CSN&Y del 4 way street  a los brother´s ( Dobbie o Allman), de los Dead a Steve Miller con una pizca de Nick Drake sazonado con Pink Floyd, Jackson Browne…& So on.. coctelera de La Algalia…agitado pero no revuelto y listo para servir . Resultado ?: Jonathan Wilson & Band. Como entrante, no se puede pensar en nada mejor para preparar la esperada y ansiada bajada de los Dioses del Olimpo: Wilco
Pero,…No se puede jugar a ser dioses sin pagar los tributos debidos. Si esto no es una cita, debería serlo. 


Dicho esto, el concierto de Wilco en Vigo estuvo muy bien. Mejor dicho, estuvo genial, pero… lo estuvo y lo estaba ya previamente al hecho en si. El público estaba ( estábamos ?) entregados de antemano. Las crónicas de los conciertos previos crearon unas expectativas  muy altas y eso hizo que algunas de ellas no se cumplieran al 100%. Wilco, también son humanos - menos mal- ( hasta hubo fallos de cableado y todo !!!)
Del repertorio y orden de las canciones, habrá quien lo discuta, pero ... es el suyo. Que coño, como decia el otro..sabes porque Dios hizo el mundo en 6 días y al séptimo descansó ?…( y con perdón) ..."porque le salió de los huevos"…pues eso, a Wilco igual. Perfecto entonces. 
De las canciones en si. Con más de 20 temas, el 50 % como  mínimo son joyas que rondan la perfección ( porque lo son...Johnny). Se puede pedir más?. Si, siempre. je…A los Dioses se le pide el 100. El 10 no llega, eso es para el resto de los mortales.
De los músicos. Batería. Sencillamente excepcional. Es probable que desde que Fernando Llorca dejó Vigo, no hayamos visto nada igual ( Cunha Joven aparte, of course). Pat y John, Guitarra y Bajo, geniales multiinstrumentistas y tipos entregados al grupo, dándolo todo y generosamente por el conjunto. Artesanos renacentistas.Teclado Mal Evans, bien ( cojín incluido). Mr. Cline como siempre, un tanto sobreeexcitado y sobreactuado de más.  Si jugara (play) más para el equipo y no fuera tan chupón y obsesivo con la maquinaria, igual disfrutaba más. Él y nosotros. Y por fin Tweddy. No cabe duda, Wilco es Tweddy -y aun a riesgo  de equivocarnos- no cabe duda, un Artista con mayúsculas y probablemente un pequeño genio. Muy animoso y hasta dicharachero. Mas comunicativo que otras veces, a pesar de su desacertada vestimenta migrañosa - una talla menor de lo conveniente- Someone dixit.   El lugar y la organización, correcto y mejor de lo previsible ( Tranqui Julio, "podía aun ser peor"). 
Y el sonido ?…ummm..casi..o...bien y mal… poco constante en su calidad, extraños altibajos, "bolas de graves" mezclados con momentos fulminantes…pero claro, lo dicho, si eres Dios, deberías de  sonar como los ángeles en el fuckin´ heaven. Y para llegar tan arriba, pues eso ... le faltó un pequeño empujón…Casi.
Pero también es cierto y como bien deberíamos saber -y sabemos-, un concierto es mucho más que el grupo, sus músicos, la música, el sonido, el lugar, la gente, los previos, los posteriores, los White Russian, Bloody Mary´s, etc… siendo todo eso y mucho más y... aun más…si somos sinceros…como acto litúrgico y de semi-masas, el concierto de  Wilco de ayer en Vigo fue sin lugar a dudas … emotivo y emocionante, sencillo y complejo a la vez, demoledor y sensible, compacto, abrumador, sin fisuras ni grietas, sencillamente…casi perfecto. Nota ? caasi...un 10 ..(menos, je)…
No cabe duda, es un peligro la perfección. Wilco, el arte del casi…?"

A Madriña Bless You All
Sugerencias. Video stop motion de un concierto de Wilco en el Ryman Auditorio, Nasville
premeiqui



Wilco no Mar de Vigo (I)

Empezamos hoxe eiquí a multicrónica do evento sonoro de Wilco en Vigo, PO 2011. Puntual e atento ao noso requirimento "O Comando Lura" xa comentou. Leede atentos/as,...é a primeira crónica pero nos tememos que non a derradeira. O tema vai dar que falar, e iso non está mal. Iso é o que é, meu.

Comenta o Comando Lura (# 3) 

Qué dificil facer unha crónica escrita do vivido onte no Auditorio “Mar de Vigo”, na privilexiada actuación de Wilco. Só os que asistiron entenderan o que digo. Pero A Madriña manda, e esa foi a misión encomendada ao Comando Lura, e esta que sigue, a humilde execución.
Imos por partes:
O Auditorio: aínda que, ao entender deste comando, con este concerto se pode dar xa por amortizado, non deixa de dar un pouco de vergonza o estado no que está o recentemente inaugurado (e tantos anos agardado) espazo noble vigués para a música e as artes escénicas. Entre a taquilla e a entrada pasas por unha zona de ruínas á vista, pendellos e cachibaches, que non acabas ben de entender. Vigo en estado puro. O resto razonablemente ben, aínda que a acústica, non sendo mala, tampouco é para botar foguetes (algo raro pasa cos graves, que non dan un son limpo...).
Os teloneros: Jonathan Wilson e a súa banda, deron pé a pensar que a noite prometía porque, aínda que cun son bastante deficiente (principalmente na súa propia voz) e pouco potente (a bateria mesmo tiña unha tela por riba para “suavizar”), deron unha moi agradable mostra do seu bo saber facer dentro do amplo concepto do folk-rock americano. A cousa empezaba ben.


Comenta o Comando Lura: " Croniquilla de Wilcazo"
"Wilco: hai que oilos; hai que velos. Eles xa se encargan de que sintas a música que trasmiten, con tantas evocacións a clásicos do rock, blues, jazz, folk, revisitados con contemporaneidade, a través dunha banda potentísma, cohesionada, composta por músicos en estado de gracia. Jeff Tweedy ten un don especial para compoñer e cantar cancións simples e completas; nunha mesma canción transmite sensacións dispares e diversas pero que, cando as executa, entroncan con naturalidade. Un gustazo para os sentidos. O resto da banda completa a oferta. Unha base rítmica increíble (o batería -Glenn Kotche-, rítmicamente impecable, distinto, contundente: hipnotiza, e o baixista –John Stirratt- que semella capaz de aguantar el só a todo o grupo, sentan as sólidas bases para que o resto se luzca). Nels Cline como guitarra (guitarras) solista, eleva os momentos álxidos do grupo ata extremos imposibles de definir, demostrando permanentemente o seu virtuosismo e enorme gusto musical. Tocou perto dunha ducia de guitarras diferentes neste concerto e ten un punto realmente rockeiro para vir do mundo do jazz. Mikael Jorgensen aos teclados, o máis serio da banda (garabata e chaleco abrochado cáseque todo o concerto, agás cando se desmelenou machacando as teclas cunha pequena almofada que incomprensiblemente tiña con el) e Pat Sansone (multiinstrumentista, pero de verdade) completan esta fermosa realidade de nome Wilco, que tivemos a fortuna de ver e escoitar nesta cidade, por fin realmente no mapa musical mundial. 
Grazas, Wilco, por berrar con esa contundencia “Longa vida ao rock and roll”

A Madriña Bless el Comando Lura !!!!! Genius Man 
(tranqui I.O.  arreglaremos lo de los graves cuando hagamos lo nuestro !!! 
...Si Puchiño, volverá !!jaja)

03 noviembre 2011

A Madriña : Unha e trina

Hoxe ... voltaremos a ser unos e trinos !!!! 
A Madriña, muller polivalente e  ubicua, estará ao mesmo tempo 
a) con Victor Lorenzo e a súa Motoserra no  teatro Ensalle
b) tomándose un "Sazerak" no "Algalia" e ...
c) asistirá TAMEN ( como nonpodia ser de outro xeito) á presentación en Versus, Vigo , PO do poemario  "Mar ao norde" de Álvaro Cunqueiro, traducido por Xabier Baixeras e con epílogo de Pepe Cáccamo.
Pois iso... unha tarde-noite ben movida, sobre todo porque todas as citas son as 20:00 !!!!. 
Ventaxas de ser unha e trina... lo sentimos polo resto dos mortais.

A Madriña Bless You All & The Contraprogramación too !!!

01 noviembre 2011

Victor & His Motosierra Brutal !!!

Si, amigos/as, Victor Lorenzo ( The MMM´s / The Motosierra Miñor Man) vuelve a las andadas con su motosierra en mano y su mente siempre encendida.  Os preguntareis, que se puede hacer con una motosierra en las manos de un tipo como V.?...ah...pues muchas, muchas cosas...y si no os lo creeis ( incrédulos/as) no lo dudeis: El jueves es vuestro dia de suerte.
Al grano.
Nueva Expo, esta vez en Vigo, PO ( ya no hay disculpa, je). 
Lugar : Teatro Ensalle en la c/ Chile.
La inauguración ?...este Jueves 3-N a las 20:00.
Recomendación ? No Faltes, ni falles.
Que Quieres ir con tu discurso pedante chapado ? no problem...échale un ojo previo a su obra y premeiqui



A Madriña Bless You All Specially Victor L.  & The MMM´s
addenda de ultima hora. Crónica de Wilco , ayer martes en Madrid premeiqui